Van den Herik emotioneel over Beenhakker: ''Zó graag wilde hij naar Feyenoord'' | OneFootball

Van den Herik emotioneel over Beenhakker: ''Zó graag wilde hij naar Feyenoord'' | OneFootball

Icon: FR12.nl

FR12.nl

·10 April 2025

Van den Herik emotioneel over Beenhakker: ''Zó graag wilde hij naar Feyenoord''

Article image:Van den Herik emotioneel over Beenhakker: ''Zó graag wilde hij naar Feyenoord''

Het overlijden van Leo Beenhakker heeft voormalig Feyenoord-voorzitter Jorien van den Herik diep geraakt. In een emotionele reactie haalt hij in gesprek met het Algemeen Dagblad herinneringen op aan een man met wie hij een unieke band had.

''Dit doet me veel'' begint Van den Herik zijn verhaal. ''Leo en ik hadden een heel speciale relatie, een bijzondere band. We hebben veel samen meegemaakt bij Feyenoord, maar we hadden ook echt een klik, eigenlijk al vanaf onze eerste ontmoeting. We hebben zo ongelooflijk veel samen meegemaakt, dat ik het moeilijk vind er één herinnering uit te halen.''


OneFootball Videos


Die eerste ontmoeting vond plaats bij clubman Jan D. Swart thuis, herinnert Van den Herik zich. ''Leo moest onze nieuwe trainer worden bij Feyenoord, maar hij zat nog bij Vitesse, dus we wilden dat geheim houden. Wat ik zo veelzeggend vond: hij heeft zijn contract bij Vitesse toen helemaal zelf afgekocht. Zó graag wilde hij naar Feyenoord.''

In 1997 haalde Van den Herik Beenhakker naar Rotterdam. De samenwerking bleek al snel succesvol. In 1999 vierde Feyenoord onder leiding van Beenhakker de landstitel. ''We begrepen elkaar op een heel vanzelfsprekende manier. Ik kan me niet herinneren dat we het ooit oneens waren, alleen verwoordde Leo de dingen vaak wat anders dan ik. Met een kwinkslag of een originele taalvondst. Daar was hij een meester in.''

Beenhakker verloor het plezier in het leven

Ook in de jaren na hun actieve tijd bij Feyenoord bleven de twee contact houden. Toch stemde het Van den Herik verdrietig om te zien hoe Beenhakker de laatste tijd in het leven stond. ''Ik ging nog geregeld bij hem op de koffie. Maar eerlijk gezegd vond ik dat niet altijd gemakkelijk. Leo stond er niet meer zo voor open om geholpen te worden, terwijl er genoeg mensen waren die dat met liefde wilden doen. Hij verloor langzaam het plezier in het leven. Hield de deur dicht. Dat deed me pijn, vooral omdat het zo haaks stond op de Leo zoals we hem kenden.''

View publisher imprint